Μνήμες που βλέπεις

Για να γράψεις ποίηση πρέπει να έχεις χάσει τον εαυτό σου. 

Άσε τις ευκαιρίες να σε περνάνε

Χανε όσα περισσότερα μπορείς.

Θα ταν καλύτερα να χάσεις πρώτα το μυαλό σου βέβαια

Δεν είναι καλύτερα να χάσεις σιγά σιγά,

τα μάτια, τα μαλλιά, τα δόντια, τα γόνατα, τους ώμους και τη μέση σου. 

Δώσε πρώτα το μυαλό σου και ξέχασε το.

Άστους να στο στο πάρει ο χρόνος. 

Με ποιον μιλάς; 

Με ποιο θα μιλάς τότε;

Άσχημα όνειρα θα βλέπεις και τότε;

Ή δε γλιτώνεις ουτε τοτε;

Ένα ληγμένο μυαλο σου δίνει εφιάλτες; 

Σε κενές μνημες παράγονται φόβοι;

Σε χαμένες ευκαιρίες παράγονται προσδοκίες;

Βαρύ σωμα σε ελαφρύ μυαλό 

δεν έχασε ποτε κάνεις. 

Παρακαλάς τον άνθρωπο στον καθρέφτη και δεν είναι πια εκεί

Μνήμη που βλέπεις. 

Χαλασμένα μάτια τι περίμενες

Ψέματα παράγει το μυαλό σου και σε ηρεμεί σαν ένα χάπι 

Πλασιμπο θα ήταν. 

Τρώει το σώμα σου τον εαυτό για να συντηρηθεί.

Το μυαλό; χαλάει τον εαυτό του για να μείνει ίδιο;

Με ψέματα γεμίζει για να κρατάει την αλήθεια που ισχύε τότε που σου αρέσες ακόμα. 

Τα τελευταία ξύλα πριν, ακόμα κι αν είναι βρεγμένα θα μπουν στον φούρνο ίσα ίσα να μείνει ακόμα η φωτιά. 

Βολευεσαι με ό,τι βρεις και τρως απ'αυτα που βρισκεις πάνω σου. 

Περασες έναν άστεγο που σε κοίταξε στα ματια.

Όμορφα μάτια αλλά είδαν το κενό στα δικά σου. 

Τι σε διαχωρίζει απ' αυτόν; 

το φαι; δανεικό είναι

η στέγη; χαίρεσαι που ζεις μέσα σε ψημένη άμμο

οι άνθρωποι; σε προσπερνούν όπως κι αυτόν. 

Αυτός όμως έχει την άνεση να τον προσπερνούν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι και να τον αγνοούν. 

Έχει συνηθίσει στην αδιαφορία τους 

Εσύ;

Ακόμα σκέφτεσαι γιατί είσαι μόνος;

Αυτός έχει συμφιλιωθεί με το να τον προσπερνάει το κύμα ανθρώπινων σωμάτων, 

Όπως έναν κορμό δεντρου κομμένο μέσα στο ποτάμι, τον προσπερνά το νερό. 

Είναι πιο εύκολο να παίρνεις απ' το να δίνεις. 

Χρειάζεται δύναμη για να πάρεις και περηφάνεια για να δώσεις. 

Οι δυνατοί λένε, 

δε το λένε ότι είναι. 

Οι περήφανοι όμως δε μπορούν να το κρύψουν ότι είναι. 

Με καμάρι δίνουν αυτά που παίρνουν οι δυνατοί.

Όσοι δεν είδαν φως είναι τυφλοί δηλαδή; 

Δε γνώρισαν περηφάνια και δύναμη γιατί δεν πήραν και δεν έδωσαν φως; 

Τα βάλανε με τους θεούς και κέρδισαν. 

Έτσι και ο άστεγος. 

Τα έβαλε με τον σπιτωμενο και κέρδισε. 

Δεν άπλωσε πότε χέρι όμως πήρε.